Menu
CZYM JEST KINEZJOLOGIA?
Podstawowym narzędziem pracy w kinezjologii, i jednocześnie jej wyróżnikiem, jest tzw. test mięśniowy. W latach 40 XX wieku małżeństwo fizjoterapeutów – Henry i Florence Kendall, opracowało system testowania mięśni i ich siły, aby przeprowadzać diagnostykę neurologiczną u pacjentów po wylewach, udarach i urazach kręgosłupa. Ich najważniejszym osiągnięciem było wyizolowanie poszczególnych mięśni dla konkretnego ruchu z wyłączeniem innych mięśni z tej samej grupy. Dzięki tej wiedzy byli w stanie określić poziom unerwienia w mięśniu, co pozwalało ustalić stopień porażenia pacjentów.
Początki kinezjologii sięgają pracy amerykańskiego chiropraktyka dr. George’a Goodhearta, który na początku lat 60. korzystając z testu mięśniowego jako pierwszy zaobserwował korelację pomiędzy słabym napięciem mięśnia a zastosowaniem konkretnych technik chiropraktycznych dla jego wzmocnienia. Dalsze poszukiwania rozszerzone na dziedziny spoza chiropraktyki (m.in. biomedycyna, osteopatia, akupunktura, stomatologia, tradycyjna medycyna chińska) doprowadziły go do odnalezienia kolejnych sposobów na przywrócenie odpowiedniego napięcia w mięśniach, m.in. poprzez punkty neurolimfatyczne i punkty neurnaczyniowe. To także Goodheartowi zawdzięczamy przełomowe odkrycie dotyczące połączenia konkretnych mięśni z konkretnymi meridianami (kanałami energetycznymi) i narządami.
KINEZJOLOGIA STOSOWANA
Goodheartowska Kinezjologia stosowana stała się jedną z wiodących terapii i dyscypliną podyplomową w chiropraktyce. Obecnie zarządza nią ICAK – International College of Applied Kinesiology.
W ujęciu tzw. „trójkąta zdrowia” Kinezjologia stosowana odnosi się do strukturalnych, chemicznych i neurologicznych mechanizmów regulacyjnych, które na siebie wzajemnie wpływają. Przyjmuje się, że zaburzenie w jednym z wymienionych obszarów, skutkuje powstaniem zaburzeń w pozostałych. Kiedy dana osoba doświadcza złego stanu zdrowia, zawsze zaangażowany jest jeden z elementów trójkąta zdrowia.
Od momentu powstania w latach 60., kinezjologia przekształciła się w skuteczny kompleksowy system leczenia, który służy zarówno promowaniu postaw prozdrowotnych, jak i rozwojowi osobistemu. Jednak Kinezjologia stosowana mogła (i nadal może) być praktykowana wyłącznie przez specjalistów – lekarzy, chiropraktyków czy osteopatów.
Wyjście poza sztywne ramy i ogólny dostęp do wiedzy kinezjologicznej przyszły w latach 70. Wraz z uczniem George’a Goodhearta. John Thie zebrał najbardziej przydatne techniki kinezjologiczne i opracował Dotyk dla zdrowia (Touch for Health, TFH), system wiedzy, który może być stosowany w życiu codziennym przez absolutnie każdego.
Kinezjologia Energetyczna
Podwaliny dla Kinezjologii Energetycznej stanowi przede wszystkim Fizjologia Stosowana (Applied Physiology), której twórcą jest Richard Utt. Wykorzystał on koncept trybów palcowych Alana Beardalla (ułożenie palców jak np. w hinduskich mudrach lub języku migowym) i połączył je z punktami akupunkturowymi. Tym samym powstała jedna z najbardziej innowacyjnych i przydatnych technik kinezjologicznych – tzw. formatowanie. Formatowanie wykorzystuje „dopasowanie” rezonansu częstotliwości między określonymi kombinacjami punktów akupunkturowych i trybów dłoni oraz określonymi funkcjami fizjologicznymi lub strukturami anatomicznymi. Formatowanie akupresury wykładniczo poszerza możliwości komunikowania się z ciałem. Autorzy tacy jak Charles Krebs PhD (LEAP i Brain Integration), Hugo Tobar (Neuroenergetyczna Kinezjologia, NK) czy Ian Stubbings (Stress Indicator Point System, SIPS) stworzyli liczne formaty akupresury dla wielu różnych struktur i funkcji ciała.
W ujęciu Kinezjologii energetycznej organizm ludzki także rozpatrywany jest w kontekście trójkąta zdrowia, trzech nierozerwalnych, wzajemnie na siebie wpływających wymiarów. Jednak jego składowe zgodnie z najnowszymi odkryciami, zostały uzupełnione o aspekt energetyczny.
Trójkąt zdrowia w połączeniu z wykorzystaniem testu mięśniowego umożliwia kinezjologowi precyzyjne określenie obszaru, w którym pierwotnie powstał stres, prowadzący do zaburzenia funkcji organizmu. Pozwala to na usunięcie zidentyfikowanego napięcia za pomocą narzędzi kinezjologicznych, tym samym umożliwiając organizmowi regenerację i powrót do naszego naturalnego stanu – zdrowia.
Wymiar fizyczny/strukturalny/biochemiczny oznacza tu fizyczne zdrowie jednostki. Brak równowagi w tym obszarze może dotyczyć po prostu struktury ciała, jak nierównowaga mięśniowo-szkieletowa (m.in. zła postawa, zaburzenia równowagi mięśniowej, schorzenia kręgosłupa, przebyte urazy) w konsekwencji prowadząca do dysfunkcji układu nerwowego. Może jednak mieć także charakter biochemiczny, związany ze wszystkimi szlakami biochemicznymi zachodzącymi w organizmie. Nierównowaga w tym zakresie może prowadzić do powstawania objawów ogólnoustrojowych (takich jak alergie, stany zapalne, wysokie ciśnienie krwi itp.), a niedobory żywieniowe czy niezrównoważona dieta mogą przyczyniać się do powstawanie stresu, obciążenia narządów, tkanek i gruczołów.
Wymiar emocjonalny/mentalny reprezentuje zdrowie psychiczne jednostki, na które mogą wpływać emocje, negatywne myśli, stres, traumy i wiele innych. Związany jest ze wszystkimi czynnościami umysłowymi i emocjonalnymi. Jeśli człowiek pozostaje pod wpływem stresu emocjonalnego, brak równowagi psychicznej (przejściowej lub chronicznej) przekłada się na nierównowagę fizyczną. Każde zaburzenie równowagi psychicznej wiązać się będzie z brakiem równowagi neurologicznej. Przejawi się ona m.in. w zaburzeniach pracy neuroprzekaźników i układu hormonalnego. W konsekwencji powstania zaburzeń na tych poziomach, zakłócona zostanie praca struktur energetycznych (m.in. meridianów, czakr, aury) powiązanych z pracą organów wewnętrznych, co skutkować będzie zaburzeniem równowagi systemu energetycznego organizmu. Wpływać może także stres ze struktur energetycznych na 2 pozostałe wymiary, np. osłabiony przepływ energii na meridianie żołądka może dawać fizyczne objawy bólu żołądka, bądź nadmiar energii w meridianie wątroby może powodować zaburzenia w pracy gospodarki tłuszczowej lub manifestować się częstym popadaniem w gniew.